Özet:
21. yüzyılda, dünya genelinde yaşanılan sosyo-ekonomik ve kültürel
gelişmeler, yaşam boyu eğitim kavramını öne çıkartmıştır. Bu sebepten ötürü dünya
genelinde birçok ülke bireylerin gelişimi ve yenidünya düzenine ayak uydurması için
farklı kurumlar aracılığı ile atılımlarda bulunmuştur. Bu kurumlardan bir tanesi de
üniversitelerdir. Üniversite öğrencilerinin yaşam boyu öğrenme kavramına önem
vermesi, kendi öğrenim alanlarının dışına çıkmasına ve bunun sonucunda farklı
alanlarda bilgi ve fikir sahibi olmalarını sağlamaktadır. Üniversite öğrencilerinin
okul yıllarındaki eğitim yaşantıları sadece bilgi edinme arayışında oldukları bir süreç
değildir, aynı zamanda yaşam boyu öğrenme eğilimlerini ve becerilerini de
keşfettikleri oldukça önemli bir süreçtir. Bu araştırmada üniversite öğrencilerinin
üniversite yaşam kalitesi algılarının ve üniversitedeki öğrenmeyi destekleyen
olanakların yaşam boyu öğrenme eğilimlerine etkisi araştırılmıştır. Araştırmada nicel
araştırma yöntemlerinden ilişkisel tarama modeli ile desenlenmiştir. Verilerin
toplanmasında “Yaşam Boyu Öğrenme Eğilimleri Ölçeği”, “Üniversite Yaşam
Kalitesi Ölçeği (ÜYKÖ)” ve “Öğrenmeyi Desteklemede Üniversite Olanaklarına
İlişkin Öğrenci Görüşleri” olmak üzere üç farklı veri toplama aracı kullanılmıştır.
Araştırmanın evreni Türkiye genelinde üniversitelerde okumakta olan üniversite
öğrencileri oluşturmaktadır. Örneklem belirlemesinde kolay ulaşılabilir durum
örneklemesi kullanılmış ve Türkiye genelinde üniversitelerde eğitim gören 251
öğrenci araştırmaya dahil edilmiştir. Araştırmada yaşam boyu öğrenme eğiliminin
yüksek olduğu ve en yüksek alt boyutun motivasyon olduğu sonucuna ulaşılmıştır.
Öğrencilerin üniversite yaşam kalitesini genel olarak orta düzeyde algıladıkları,
demokratik kültür alt boyutunun ise diğer alt boyutlara kıyasla daha düşük
ortalamaya sahip olduğu görülmüştür. Cinsiyete göre yapılan değerlendirmede
anlamlı bir fark elde edilmemiştir. Cinsiyet değişkeninde motivasyon ve sebat alt
iii
boyutunda anlamlı bir fark görülmüşken merak yoksunluğu ve öğrenmeyi
düzenlemede yoksunluk alt boyutlarında anlamlı fark görülmemiştir. Sınıf düzeyine
göre yapılan ölçümlerde hazırlık ve birinci sınıf öğrencilerinin yaşam boyu öğrenme
eğiliminin düşük olduğu gözlemlenmiştir. Yaşam kalitesi alt boyutlarında öğretim
üyesi öğrenci iletişimi ve sınıf ortamı alt boyutlarının öğrencilerin yaşam boyu
öğrenme eğilimlerini anlamlı düzeyde etkilediği, diğer alt boyutların etkisinin ise
anlamlı olmadığı görülmüştür.
