Özet:
Kamu yönetiminin temel amacı, halka kamusal hizmetleri ekonomik, hızlı ve etkin bir Ģekilde sunmaktır. Bu gayeyi geliĢtirmek için ilk çağlardan günümüze kadar insanlık, yönetim modelleri konusunda bir arayıĢ içerisinde olmuĢtur. Ġnsanların değiĢen ihtiyaçları, sosyal ve ekonomik dinamikler değiĢmeyi ve geliĢmeyi kaçınılmaz kılmıĢtır. Nüfus artıĢı, kaynakların sınırlı olması, kent nüfusundaki hızlı ve dengesiz artıĢ kamu yönetiminde yeni arayıĢları kaçınılmaz kılmaktadır. Yönetim sistemleri ve organlarının teĢkilatlanma yapıları, değiĢen - geliĢen ve ihtiyaçlara göre kendilerini uyarlama zorunluluğu hissetmektedir. Türkiye‟nin yönetsel gerçeğinde Fransa‟nın özel ve özgün bir yeri vardır. Avantaj ve dezavantajları ile model olarak benimsediğimiz Fransız yönetiminin Türk Kamu yönetimi üzerinde belli bir ağırlığı ve etkisi var. Yönetimin yapılanmasında ve iĢleyiĢinde yaĢanan bu etki, yönetimde yapılacak düzenlemeler ile kendini göstermiĢtir. Bunun sonucunda 1982 de baĢlayan yerelleĢme eğilimi Türkiye‟deki yerel yönetimlerin mevzuat çalıĢmalarında etkileyici olmuĢtur. Bu çalıĢmada, Fransa‟nın idari ve siyasi yapısı yanında 1982 yılından baĢlayarak merkezi yönetim yetkilerinin önemli bir kısmının yerel yönetimlere devri, bölge yönetimlerinin kurulması ve AB mevzuatı ile Avrupa Konseyinin Avrupa Yerel Yönetimler Özerklik ġartı‟nın, Fransa yerel yönetim yapısına etkileri ve Fransa gibi üniter ve merkezi bir devlet olan Türkiye yerel yönetim yapısı inceleme konusu yapılacaktır. Bu çalıĢmamın temel amacı üniter ve merkeziyetçi devletin yapısı korunarak da özerk yerel yönetimlerin hayata geçirilebileceğini vurgulamaktır. Dünyadaki genel eğilim merkezci anlayıĢın terk edilerek yerel yönetim yetkilerinin güçlendirilmesidir. Avrupa Birliği, Avrupa Konseyi ve BirleĢmiĢ Milletlerin uluslararası belge ve metinlerinde yerel yönetimlerin güçlendirilmesi yönündedir. Demokrasi ile iyi yönetim, yönetiĢim ve yerel yönetimler arasında yadsınamaz bir iliĢki olduğunu ortaya koymaktadır.
