Özet:
Kurmaca eserlerin başkişisi anlamında kullandığımız kahraman kavramı dünyada yaşanan ve toplumsal yapıyı kökten değiştiren olayların etkisiyle yüzyıllar içinde özellikleri bakımından değişime uğramıştır. Mitler ve Antik Yunan Tragedyalarının tanrısal özellikler barındıran kahramanı, modernite ile birlikte birey merkezli bir hale gelerek tanrısal özelliklerinden sıyrılmış ve ‘an’ın kahramanına dönüşmüştür. İkinci Dünya Savaşı sonrasında ise özellikle Alman dilinde yazılan tiyatro oyunları başta olmak üzere, birçok çağdaş eserde kendi yaşamının bile kahramanı olamayan başkişiler ortaya çıkmıştır. Savaş bu bağlamda bir dönüm noktası niteliği taşımaktadır. Bu çalışmada kurmaca eserlerin başkişisi olarak kahramanın değişim süreci tartışılmış ve anti kahraman bağlamında Alman dilinde yazılmış olan model oyunlar üstünden bir saptama yapmaya çalışılmıştır.
