ORHAN PAMUK’UN ROMANLARINDA ERKEK KAHRAMANLAR

Abstract

1980 sonrası Türk romanında, Orhan Pamuk’un önemli bir yeri vardır. 1952 yılında doğan Orhan Pamuk’un romanlarıyla biz; gençliğinde şahitlik ettiği darbe yılları, Nişantaşı çevresi, İstanbul’un değişimi, o günün koşulları ve ekonomi yapısını izleyebiliyoruz. Romanların aracılığıyla biz, panoramik olarak 1970-1980 yıllarının Türkiye’sini, genç erkek kahramanların yaşadığı sıkıntıları, sürgünleri, siyasi durumlar yüzünden çıkan karışıklıkları ve yaşadığı zorluklar karşısında bireyin kendini arayışındaki acılarını görürüz. Orhan Pamuk’un romanlarında kadınlar ve erkekler aynı kurgunun içinde olsalar da erkek kahramanlar daha baskındırlar. Erkekler, kadınlara göre sosyal hayatta daha aktiflerdir. Erkek kahramanlar sosyal hayatın içinde söz sahibidirler. Erkek kahramanlar, kadın kahramanlara göre mesleklerini icra edip, eğitim hayatında daha aktif rol alırlar. Çalışmamızda Orhan Pamuk’un; Cevdet Bey ve Oğulları (1982), Sessiz Ev (1983), Beyaz Kale (1985), Kara Kitap (1990), Yeni Hayat (1994), Benim Adım Kırmızı (1998), Kar (2002), Masumiyet Müzesi (2008), Kafamda Bir Tuhaflık (2014), Kırmızı Saçlı Kadın (2016) adlı romanlarının, erkek kahramanlarını inceledik. Erkek kahramanlar içinde bulundukları zamandan etkilenmişlerdir. Örneğin; Atatürk’ün ölümünden sonraki yılları işleyen Cevdet Bey ve Oğulları romanında kahraman ve diğer karakterler inkılapların ülkeye getirdiği yeniliklerin ve değişen düzenin etkisindedirler. Zamanın etkisi her romanda değişiklik göstermektedir. Benim Adım Kırmızı adlı romanda Osmanlı padişahının ilgisi sebebiyle nakkaşlığa rağbet edildiği görülür. Erkek kahramanlar eğitim almada daha çok öne çıkarlar. Yazarın birçok romanında kadın kahramanlar eğitim görmüş olsalar da erkekler hem eğitim görme ve hem de mesleklerini icra etmede daha baskınlardır. Örgün eğitim görmeyen viii erkekler olduğu gibi yurt dışında eğitim gören “Masumiyet Müzesi” adlı romandaki “Kemal Basmacı” örneği de bulunmaktadır