Özet:
Birey; yaşadığı coğrafya, konuştuğu dil, ait olduğu etnik ya da dini kimlik, kimliğini oluşturan biyolojik ya da toplumsal cinsiyet rolleri ile biyolojik yaşına göre kategorilere ayrılmaktadır. Bireyin kuşak kavramıyla tarif edilen aidiyeti, her ne kadar içinde bulunduğu yaşa göre belirleniyor olsa da kuşak ayrımının temelinde deneyimlenen ortak tecrübeler bulunmaktadır. Süreç içerisinde farklı kuşaklar farklı dönemler içerisinde yaşamış ve ekonomik, kültürel ve siyasal alanlarda olumlu ve olumsuz pek çok durumu ortaklaşa deneyimlemişlerdir. Kuşak farklılıkları ve bu farklılıklardan kaynaklanan çatışmalara ilişkin durum tespitleri İlk Çağ uygarlıklarına kadar uzanmaktadır. Söz gelimi günümüzden yaklaşık yirmi beş asır önce dahi genç ve yaşlı kuşaklar arasında belirgin farlılıkların bulunduğu bilinmektedir. Çalışma, Türkiye nüfusunun tamamını oluşturan “Sessiz Kuşak”, “Baby Boomer-Bebek Patlaması Kuşağı” , “X Kuşağı”, “Y Kuşağı” ve son olarak “Z Kuşağı” üyelerinin oy verme davranışlarını tarihsel bağlamda inceleme üzerine odaklanmıştır. Çalışmanın temel varsayımı iletişimin deneyimlenme biçiminde gözlenen değişimler ile iletişim araçlarının kullanılma sıklığında meydana gelen değişmelerin kuşaklararası oy verme eğilimleri üzerinde etkili olduğuna dayanmaktadır. Çalışmanın varsayımı; literatür taraması, durum tespiti, tarihsel vakıa incelemesi ve olgular arası sosyolojik vakıa ilişkisi üzerinden anlamlandırma yöntemleri kullanılarak kuramsal düzeyde sorgulanmaktadır. Bu maksatla yüz yüze iletişim deneyiminden geleneksel kitle iletişim araçlarına, geleneksel kitle iletişim araçlarından dijital iletişim platformlarına geçiş sürecinde değişen iletişim deneyiminin kuşaklararası oy verme davranışları üzerindeki etkileri anlaşılmaya çalışılmıştır.
