Özet:
Türkiye‟de yerel yönetim birimi olarak Ġl Özel Ġdareleri, Belediyeler ve Köyler vardır. Bunlardan hem idari hem de bütçe açısında en iĢlevsel olanı belediyelerdir. 1960 Anayasasında “sosyal devlet” kavramının yer alması diğer kamu kuruluĢları ve belediyeler için pozitif anlamda bazı değiĢikliklerin sağlanması hususunda destekleyici unsurlardan olmuĢtur.
1990‟lı yıllardan itibaren önemli yerel yönetim birimlerinden olan belediyelerden bazıları, genel belediye hizmetleri olarak adlandırılan su, köprü, kanalizasyon gibi hizmetlerin yanı sıra halkın sosyal hizmete iliĢkin sorunlarını da kapsayan alanlara yönelik hizmet sunmaya, kimisi de sunduğu hizmetlerin kalitesini artırmaya baĢlamıĢtır. Son yıllarda belediyeler dezavantajlı gruplar olarak nitelendirilen “kadınlar, çocuklar, engelliler, yaĢlılar, yoksullar, bakıma muhtaçlar, kimsesizler, mültecilere yönelik çok çeĢitli hizmetler sunmaktadır. Halka yakın olan belediyeler sorunların çözümünde bazı durumlarda daha etkin olabilmektedir.
ÇalıĢmanın amacı örnek sosyal belediyecilik uygulamalarını tespit etmek ve bu konuda bilinç oluĢmasını sağlamaktır. GiriĢte çalıĢmanın konusuna, önemine, amacına, kapsamına ve yöntemine yer verilmiĢtir. Ġkinci bölümde “Türkiye‟de Sosyal Belediyecilik” baĢlığı altında literatür taraması neticesinde elde edilen bilgiler aktarılmıĢtır. Bu bölümde „sosyal belediyecilik‟ denilince akla ne gelmesi gerektiğine ve bazı kavram karmaĢalarına iliĢkin bilgilerde sunulmuşur. Üçüncü ve son bölümde ise Ġzmit Belediyesi‟nin “sosyal belediyecilik” alanına ilişkinfaaliyetlerinden bahsedilmİştir
