DONUK OMUZ TEDAVİSİNDE ENSTRUMAN DESTEKLİ YUMUŞAK DOKU MOBİLİZASYONUNUN ETKİNLİĞİ

Abstract

Kılıç S. Donuk Omuz Tedavisinde Enstruman Destekli Yumuşak Doku Mobilizasyonunun Etkinliği. İstanbul Aydın Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Fizyoterapi ve Rehabilitasyon Bölümü. Yüksek Lisans Tezi. İstanbul 2020 Çalışmamızın amacı; donuk omuz tedavisinde Enstruman Destekli Yumuşak Doku Mobilizasyonunun ağrı, eklem hareket açıklığı (EHA), fonksiyonel durum ve yaşam kalitesi üzerine etkilerini belirlemektir. Araştırmamız, İstanbul Aydın Üniversitesi Sağlık Bilimleri Fakültesi Fizyoterapi ve Rehabilitasyon Bölümü Laboratuvarına yönlendirilen evre II “Donuk Omuz” tanısı almış, çalışmaya katılmaya gönüllü, semptomları 3 aydan uzun süren, 30-65 yaş aralığında 35 hasta dahil edilerek yapıldı. Hastalar 2 gruba ayrıldı ve birinci gruba klasik fizyoterapi, ikinci gruba ise klasik fizyoterapiye ek olarak Enstrüman Destekli Yumuşak Doku Mobilizasyonu 6 hafta (12 seans) uygulandı. Ağrı şiddeti Görsel Analog Skalası ile, Eklem Hareket Açıklığının Değerlendirilmesi (EHA) gonyometre ile, fonksiyon Kol-Omuz-El Sorunları Anketi (DASH) ve Modifiye Constant Omuz Skoru ile, genel sağlık durumu ve yaşam kalitesi SF-36 Sağlık Denetimi ile değerlendirildi. Değerlendirme tedavi programı öncesinde, tedaviden 3 hafta sonra ve 6 hafta sonra (tedavi sonunda) yapıldı. Grup içi değerlendirmede, her iki grubumuzda ağrı, omuz EHA, fonksiyon ve yaşam kalitesi üzerine istatistiksel olarak anlamlı iyileşme bulundu (p<0,05). Gruplar arası fark “ İndependent Samples T Test ” ile değerlendirildiğinde ise klasik fizyoterapiye ek olarak uygulanan Enstrüman Destekli Yumuşak Doku Mobilizasyonun klasik fizyoterapiye göre ağrı (istirahat, aktivite, gece), EHA viii

(fleksiyon, abduksiyon), DASH ve Constant skoru üzerine hem 3. haftada hemde 6. haftada (tedavi sonrası) istatistiksel olarak üstünlüğü saptandı (p<0,05). Çalışmamızda, donuk omuz tedavisinde klasik fizyoterapiye ek olarak uygulanan Enstrüman Destekli Yumuşak Doku Mobilizasyonun ağrıyı azaltmada, EHA’nı artırmada ve fonksiyonelliği geliştirmede, anlamlı bir iyileşme sağladığı görüldü.