TOMOTERAPĠ CĠHAZINDA PROSTAT KANSERLĠ HASTALARIN DĠREKT VE HELĠKAL PLANLARININ KARġILAġTIRILMASI

Abstract

Radyasyon terapisi, prostat kanserinin tedavisinde önemli bir role sahiptir ve uzun vadeli sonuçlar vermektedir. Prostatın düzensiz şekli ve bu organın değişken hareketi nedeniyle, tedavi sırasında radyasyona bağlı toksisite ile sonuçlanan komşu normal çevre dokuda da önemli radyasyon maruziyeti gerçekleşmektedir. Bu nedenle farklı tedavi planlamaları değerlendirilmelidir. Tomoterapi, çok gelişmiş bilgisayar kontrollü radyasyon ışını kolimasyonu ile tedavi alanını görüntülemek için bir bilgisayarlı tomografi tarayıcısı kullanımını birleştiren yeni bir radyasyon tedavisi yöntemidir. Buna dayanarak bu araştırmada helikal (hastanın 360 derece çevresinden) ve direkt (sabitlenmiş bir açıdan) planlanan tomoterapinin planlanan hedef hacim doz dağılımları ve sağlıklı organları koruması açısından karşılaştırılması amaçlanmıştır. Bu amaçla 11 prostat kanseri hastasının tedavi öncesi çekilen görüntüleri kullanılarak tomoterapi cihazının planlama sisteminde 7 alan direkt ve helikal planları yapılmıştır. Elde edilen doz-hacim histogramı ile hedef kritik organların aldığı dozlar SPSS 17.0 versiyonuna göre istatistiksel testlerle karşılaştırılmıştır. P değeri 0,05‟den az olanlar anlamlı kabul edilmiştir. Buna göre direkt ve helikal plana göre maksimum, minimum ve ortalama PTV dozları benzerlik göstermiştir (p>0,05). Rektum ve mesanenin aldığı maksimum ve minimum dozlar da benzer bulunmuştur (p>0,05). Ancak sağ (44,75 ±9,25 vs 24,13 ±4,30) ve sol (44,89 ±11,60 vs 23,07 ±5,10 Gy) femur başı maksimum dozları helikal tomoterapi planında daha düşük bulunmuştur (p=0,001). Literatürde benzer tek çalışma meme kanserinde yapılmıştır. Çalışma bulgularımız benzerlik göstererek helikal tomoterapi planının direkt tomoterapi planına oranla sağlıklı dokudaki toksisiteyi azaltması açısından daha uygun bir metot olduğunu önermektedir.