EVLĠLĠK UYUMUNUN GEBELĠĞĠN SON ÜÇ AYINDA YAġANAN DEPRESYONA ETKİSİ

Abstract

ÇalıĢma gebeliğin son üç ayında yani üçüncü trimesteri içinde bulunan gebe yüz katılımcı ile gerçekleĢtirilmiĢtir. Gebelik dönemi her kadın için heycan verici bir süreç olmakla beraber, değiĢim ve stresli bir sürecin baĢlamasına da neden olur. Bu süreçte sosyal destek unsurları anne için en önemli motivasyon kaynağıdır. Sosyal destek en yakında olan eĢ ile baĢlar, eĢler arası uyum ne kadar kuvvetliyse sosyal destek de o kadar kuvvetli ve destekleyicidir. Bu süreci evlilik uyumu yüksek bir Ģekilde geçiren gebelerde depresyon oranın düĢük olacağına iliĢkin hipotez ile yola çıkılmıĢtır. Yapılan çalıĢmada demografik bilgiler ile depresyon skorları ve evlilik uyum skorları da incelenmiĢtir. Yüz katılımcının katıldığı araĢtırma da ölçek olarak, Boratav Depresyon Ölçeği, Evlilik Uyum Ölçeği ve demografik bilgi formu kullanılmıĢtır. AraĢtırma sonuçları Spss 22 programı ile hesaplanmıĢtır. Çıkan verilerde depsresyon skorları ve evlilik uyum skorları arasında negatif bir iliĢki bulunmuĢtur. Depresyon skoru arttıkça evlilik uyum skoru düĢmekte, evlilik uyum skoru arttıkça depresyon skoru düĢmektedir. Demografik veriler göz önüne alındığında evlilik uyumu ve depresyon skorları açısından geçmiĢ doğum deneyimlerinin anlamlı bir farklılığı olmadığı sonucuna ulaĢılmıĢtır. Eğitim durumları ve gelir grupları açısından incelendiğinde; eğitim durumu, gelir durumunun evlilik uyum skorları ile iliĢkisi pozitif olarak bulunmuĢtur. Gelir düzeyi ve eğim düzeyi arttıkça evlilik uyum skoru armakta, depresyon skoru ise azalmaktadır. Bulunan veriler ıĢığında normal zamanda ihtiyaç duyulan aile danıĢmanlığı alanın gebelik döneminde de önemli olduğu bu dönemde evlilik uyumu arttırmaya yönelik yapılacak çalıĢmaların anne ve bebeğe pozitif dönüş sağladığı bulunmuştur.