Abstract:
Türkiye‟de öğrenciler öğrenim hayatı boyunca Ġngilizce dersi almalarına rağmen
genel olarak Ġngilizceyi öğrenmekte zorlanmakta ve bu durum yabancı dil konusunda
öğrenilmiĢ çaresizliğe neden olmaktadır. Yabancı dil öğrenimi üzerinde etkisi olan
faktörlerden biri de öğrenenden kaynaklanan bireysel farklılıklardır. Ġngilizce dersine
yönelik tutumları etkileyen en önemli etken ise öğrencinin bireysel farklılığıdır.
Bireysel farklılığı içinde barındıran etkenlerden biri de bireyin tutumudur.
Öğrencilerin yabancı dil öğrenme ile ilgili inançları ve geliĢtirdikleri tutumları
onların baĢarılarını ve baĢarısızlıklarını etkileyen bir unsur olduğu pek çok
araĢtırmaya konu olmuĢtur. Ayrıca Ġngilizce öğretimi ve tutum üzerine yapılan
birçok araĢtırmada da öğrencinin Ġngilizce dersine yönelik tutumunun farklı
değiĢkenlere göre farklılaĢtığı ortaya konulmuĢtur. Bu çalıĢmanın amacı ise ilkokul
ve ortaokul öğrencilerinin Ġngilizce dersine yönelik tutumlarını cinsiyet, öğrenim
gördükleri sınıf, okul isimleri, anne-baba eğitim durumu ve kardeĢ sayısı
değiĢkenlerine göre farklılaĢıp farklılaĢmadığını incelemektir.
Bu araĢtırmanın çalıĢma evreni, 2018-2019 eğitim ve öğretim yılında Ġstanbul‟da üç
farklı okulda eğitim gören 461 ilkokul ve ortaokul öğrencilerinden oluĢmaktadır. Bu
çalıĢmada veriler, davranıĢsal ve duyuĢsal boyutları olan 16 maddeden oluĢan
“Ġngilizce Dersine Yönelik Tutum Ölçeği” kullanılarak elde edilmiĢtir. Elde edilen
veriler SPSS programında çözümlenmiĢ ve verilerin analizinde frekans, yüzde
hesaplamaları, t-testi ve ANOVA istatistiki yöntemlerinden faydalanılmıĢtır.
AraĢtırma bulgularını incelediğimizde kız öğrenciler, 5. sınıf öğrencileri, Özel Okul
B öğrencileri, ebeveyni üniversite mezunu olan ve kardeĢi olmayan öğrenciler
Ġngilizce dersine karĢı daha olumlu bir tutumu sahiplerdir.
