Özet:
Bu araştırma; eğitim alanında kadın yöneticilerin pozisyonunun eğitime katkısını, neden yönetici olmak istediklerini, başarı ve başarısızlıklarını, karşılaştıkları sorunları, baş etme yöntemlerini, avantaj ve dezavantajlarını, kadın yöneticilerin mesleki yeterlilik algısını tespit etmek amacıyla yapılmıştır. Aslında öncelikle örnek evren Türkiye’ deki kadın yöneticileri kapsarken; incelenen kaynak ve verilerin gelişmişlik düzeyi artsa dahi karşılaşılan benzer sorunlar nedeniyle araştırmanın yapıldığı bölgelerin de konuya ışık tutacağı düşünülmüştür. Kadınların aynı pozisyonda yönetici olabilmek için erkek adaylardan daha üstün niteliklere sahip olmak zorunda kaldığı görülmektedir. Eğitim kurumlarında kadın ve yönetici olmak iş dünyasının diğer alanlarına göre de benzerlikler göstermektedir. Ancak kamu çalışanı olmak özel sektöre göre daha avantajlı görülse de kamu etiği gereği mobbinge maruz kalanlar özel sektöre göre sessiz kalmayı veya görev yerini değiştirmeyi tercih etmişlerdir. Kadın yöneticilerin oranı son yıllara göre artmış gibi görünse de alt yöneticiliklerdeki artış sayıyı yukarı çekmiştir, üst düzey yöneticisi sayısı çok düşük olarak gözlenmektedir. Çünkü hala kadınlar eğitim kurumlarında, genel müdür, müsteşar, kurul başkanı, komisyon başkanı, il, ilçe müdürü, şube müdürü gibi görevlerde tercih edilmemektedir. Kadınların istihdamı ile ilgili sayısal verilere ulaşılırken yönetici olarak kayda değer sayısal verilere rastlanmamıştır. Kadın yöneticilerin görüşmeler sırasında kendilerini özgürce ifade ettikleri ancak sorulara cevap verirken teze katkı adına temkinli davranarak ve bant kaydı alınmasına izin vermemişlerdir. Özellikle kadın yönetici sayısının azlığı araştırmanın konusu içerisinde yer almıştır. Kadınların yöneticiliği neden tercih ettiği veya etmediği karşılaştıkları güçlükler de araştırma konusu olarak incelenmiştir. Bu çalışmada görüşme metodu, kuramsal araştırma ve literatür tarama metodu kullanılmıştır.
