TÜRKİYE’DE YEREL YÖNETİMLERİN KÜLTÜR POLİTİKALARI ve KÜLTÜREL BELEDİYECİLİK

Abstract

Kültür, toplumların geçmişten bugüne biriktirdikleri bilim, dil, sanat, felsefe, örf ve adetlerin bütününü ifade eder. İnsanı içinde yaşadığı topluma bağlayan bütün davranış ve düşünüş biçimleri, tarih içinde oluşan değer kalıpları kültürün içinde kendine yer bulur. Fertlerin toplum halinde yaşaması için kurallar belirlenirken, gerek merkezi yönetim gerekse yerel yönetimler tarafından kültür alanını Şekillendirecek kültür politikalarına da ihtiyaç duyulur. Belediyelerin sadece altyapı faaliyetleri, yürüten yerel örgütler olduğu Şeklinde yerleşik algının değişmesiyle bu konudaki toplumsal talepler de farklılaşmaya başlamıştır. Bu doğrultuda belediyelerin sosyal ve kültürel alanlarda sunduğu hizmetler çeşitlenerek artış göstermiş, fiziki ve sosyal belediyeciliğin yanında kültürel belediyecilik de bir kavram olarak oluşmaya başlamıştır. Kültürü, sosyal belediyecilik alanının bir alt başlığı olarak ele alan anlayış yerini, kültürel belediyeciliğin fiziki ve sosyal belediyeciliği tamamlayan bir olgu olduğu düşüncesine terk etmeye başlamıştır. Bu çalışmada yukarıdaki perspektiften bakılarak kültür politikası, medeniyet ve kalkınma kavramları ele alınmış, kent kültürü bağlamında yerel kalkınma dinamiği olarak kültürün önemi vurgulanmıştır. Konuya giriş teşkil etmesi nedeniyle yerel yönetimlerin tarihi gelişimi, bugünkü durumu ve yerel yönetimlerde kültüre ilişkin yasal çerçeve ortaya konulmuştur. Kültürel belediyecilik çerçevesinde belediyelerin kültürel faaliyetleri ana başlıklar halinde açıklanmıştır. AB üyelik süreci Türkiye‟de kültür politikalarının yerelleşmesini gerekli kılmaktadır. AB‟nin kültür politikasının merkezinde, kültürün yerelleşmesi, kültürel çeşitliliğin desteklenmesi, toplumun bütün kesimlerinin kültürel faaliyetlere eşit katılımının sağlanması sanatın ve yaratıcılığın desteklenmesi yer almaktadır. Türkiye‟nin yerel kültür politikalarına doğrudan etkisi nedeniyle AB kültür müktesebatı da çalışmada ele alınmıştır.