TECHNOCULTURE AND HYPERREALITY IN DON DELILLO’S AMERICANA, GREAT JONES STREET AND WHITE NOISE

Abstract

21. yüzyılda ‘gerçek’ ile temasın birçok açıdan koptuğunu ve bu durumdan zevk aldığımızı, tarih anlayışımızın tamamen kaybolduğunu ya da başka anlayışlarla yer değiştirmeye zorlandığını, tüketim toplumunun hâkim olduğunu, ‘gerçek’ olandan ziyade onun kopyasının ve kopyasının da kopyasının ‘gerçek’i belirlediğini, medya araçlarının kitleleri yönetme ve yönlendirmedeki baskın gücünü birçok postmodernist yazar, kuramcı ve eleştirmen dile getirmekte ve tartışmaktadır. Özellikle içinde bulunduğumuz yüzyılda dünya çapında kitleler medya teknolojileriyle yönetilip, reklam, film, TV dizileri ve benzeri içeriklerle tüketmeye yönlendirilmektedir. Tüketim ihtiyaç kavramından çıkarılıp tamamen doyurulamayan bir arzu ve sınırsız isteğe dönüştürülmüştür. Bu durum bireylerin kendi benlik ve kimliklerini unutarak kitle benliği ve kimliğini benimsemesine yol açmış ve öznenin sonunu getirmiştir. Çağdaş toplumsal, politik ve kültürel gelişmelerle yakından ilgilenen günümüz Amerikalı yazarlarından Don DeLillo’nun yazdığı oyun ve romanlarda geç dönem kapitalizm ve kültür endüstrisinin yansımaları, tüketim toplumunun etkileri ve bireyin ölümü öne çıkar. Bunu göz önüne alarak tezimde, Don DeLillo’nun Americana, Great Jones Street ve White Noise adlı romanlarındaki karakterlerin içinde bulundukları fiziksel ve ruhsal halin sebep-sonuç ilişkisini teknokültür ve hipergerçeklik gibi kavramlar üzerinden değerlendireceğim. Romanları genel anlamda postmodernist eleştirel teoriye dayandırıken, özellikle François Lyotard’ın ‘Postmodern Durum’a dair incelemeleri, Jean Baudrillard’ın ‘simulacra’ kuramı, tüketim toplumu ve kitle kültürü anlayışı, Marshall McLuhan’ın medya kuramı, Zygmunt Bauman’ın ‘likidite’, ‘ihtiyaç’, ‘arzu’ ve ‘istek’ kavramlarından yararlanacağım.