Abstract:
Çalışmada, Habermas ve Bourdieu’nün kuramsal yaklaşımlarına
dayanılarak suç habitatındaki çocukların suçlu gençlere dönüşmesini
mümkün kılan pedagojik süreç araştırılmaktadır. Türkiye’de çocuk ve
genç suçluluğuna ilişkin akademik ilginin az olduğu görülmektedir. Var
olan çalışmaların ise katı yapılandırılmış fiziksel şartlar altında (ceza evi,
ıslah evi vb.) gerçekleştirilen anket çalışmaları veya literatür / istatistik
analizleri olduğu görülmektedir. Bu bağlamda araştırmada özgün teorik
çerçeveye yaslanmış bir saha çalışması üzerinden çocukları ailelerinden
kopartarak illegal alana geçiren pedagojik süreç deşifre edilmektedir.
Araştırma, İzmir ilinde suçluların en fazla ikamet ettikleri görülen Konak
ilçesinde 14-25 yaş aralığında olan 31 erkek ve 3 kadın ile derinlemesine
görüşme ve gözlem yapılarak gerçekleştirilmiştir. Görüşülen kişilere
kartopu örneklem metodu ile ulaşılmıştır. Dolayısı ile araştırmada nitel ve
nicel verilerden yararlanılmış, saha çalışmasındaki nitel veriler kodlanarak
ortak temalar altında analiz edilmiştir.
Araştırma bulguları, çocukları aileden kopararak illegal iş ortamının
profesyonel bir üyesi haline getiren pedagojik sürecin bir algoritması
olduğunu göstermiştir. İlginç olan ise gençlerin bilinçli bir biçimde dâhil
olmadıkları bu sürecin “açıkça belirlenmiş son durumunu” görmelerine
karşın ateşe uçmaktan kendilerini alıkoyamayacak kadar “iyi eğitilmiş”
olmalarıdır
