Özet:
Kentler, değiĢen fiziksel koĢullar, sosyo-kültürel alıĢkanlıkların değiĢmesi
ve ekonomik sebeplerden dolayı bozulmalara maruz kalmıĢtır. Bu bozulmalar,
bazen kent dokusunda bazen de kenti oluĢturan tüm bileĢenlerde
gerçekleĢebilmektedir. Kentte oluĢan bozulmalar, kent merkezlerindeki alanların
fiziksel olarak bozulmasına, niteliğini kaybetmesine ve çöküntü alan halini
almasına sebep olur. Bu durumun önüne geçmek için, kentsel dönüĢüm
uygulamaları gerekmektedir. Bu bağlamda kentsel dönüĢüm uygulamaları;
bozulan alanların, kent dokusuna uygun, bölgede yaĢayan halkın sosyo-kültürel
ihtiyaçlarını karĢılayacak Ģekilde doğru politikalar ile birlikte tekrar kente geri
kazandırılması Ģeklinde açıklanabilmektedir. Yeni ġehircilik ilkelerinin kentsel
geliĢim projelerinde değerlendirilmesi, bunların uygulanmasına ve kentsel çevre
üzerindeki etkisine iliĢkin değerli bilgiler sağlamaktadır. Genel olarak, bulgular,
Yeni ġehircilik ilkelerinin çağdaĢ kentsel geliĢimde farklı derecelerde geniĢ çapta
benimsendiğini göstermektedir. Karma arazi kullanımı, yürünebilirlik,
bağlanabilirlik ve toplu taĢıma odaklı tasarımın entegrasyonu, daha canlı,
kapsayıcı ve sürdürülebilir toplulukların oluĢmasına katkıda bulunmuĢtur. Bu
ilkeler kent dokusuna yaya dostu ortamların Ģekillenmesi, yeĢil alanların ve
kamusal olanakların dahil edilmesi ile kent toplulukları içindeki sosyal etkileĢimi
teĢvik etmektedir. Bu araĢtırmanın amacı yeni Ģehircilik ilkeleri ile örtüĢen kent
planlama model uygulamalarının; mahalle semt ölçeğinde, Fener Balat Semti
örneği üzerinden irdelenmesidir
