Özet:
Işık, müzik, sahne düzeni gibi tiyatro öğelerinin yanı sıra, şiirsel dilini ve olağandışı konuları ustaca kullanmasıyla tanınan Tennessee Williams yirminci yüzyılın en iyi Amerikan oyun yazarlarından biri olarak bilinir. Yetenekli bir yazar olan Tennessee Williams insan ruhunu ve insan davranışlarını belirleyen en güçlü güdüleri son derece iyi anlaması sayesinde birçok etkileyici karakter yaratmıştır. Williams eserlerinde bu karakterlerin sadece kimliklerini değil toplumun diğer üyeleriyle olan ilişkilerini de tasvir eder. Williams’ın birçok kadın ve erkek kahramanı, içinde yaşadıkları çevrenin yerleşmiş değerlerine uyum sağlayamadıkları için acı çekerler, bu yüzden genellikle bu karakterlerin zihni bulanıktır ve kendilerine biçilen rolleri yerine getiremezler. Bu bağlamda Williams'ın yarattığı karakterlerde, acı gerçeklerin baskısı altında yabancılaşma duygusunun oluştuğu görülür. Bu karakterler yanılsamanın gölgesinde bir sığınak bulabilmek için gerçeklerden kaçarlar. Ancak gerçeklerden kurtulamazlar ve sonunda yaşamlarına hayal kırıklığı, yalnızlık ve yabancılaşma duygusu içinde devam ederler.
Bu çalışma Tennessee Williams'ın, The Glass Menagerie (1944), Portrait of a Madonna (1946), A Streetcar Named Desire (1947), ve The Roman Spring of Mrs. Stone (1950) adlı eserlerindeki karakterleri yabancılaşma kavramı ekseninde incelemeyi amaçlamaktadır. Bu çalışma için özellikle bu dört eserin seçilmesinin nedeni yabancılaşma temasının bu eserlerdeki karakterlerde daha açıkça görülmesi ve oyunun ana temasını oluşturmasıdır. Çalışmanın giriş bölümü Tennessee Williams'ın hayatı ve tiyatrosu hakkında yabancılaşma temasıyla ilişkili olarak genel bilgi vermektedir. İkinci bölümde ise yabancılaşma kavramı önemli düşünürlerin ortaya attığı çeşitli teoriler çerçevesinde tartışılmıştır. Üçüncü bölüm yukarıda adı geçen eserlerde yabancılaşma temasının nasıl işlendiğini incelemektedir. Sonuç bölümü ise genel bir değerlendirme sunar; Tennessee Williams yabancılaşma temasını, farkındalığa ulaşamayarak yanılsamalarını aşamayan karakterlerin iç dünyasını yansıtmak için kullanmıştır.
