TÜRKÇENİN YABANCI DİL OLARAK ÖĞRETİMİNDE ÇEVRE-KÜLTÜR ETKİLEŞİMİNDEN YARARLANILMASI: KISA HİKÂYELER İLE UYGULAMALI BİR ÖĞRETİM

Abstract

Bir dili öğrenmek o dilin kültürünü öğrenmekle başlar. Kültürün en temel unsurlarından biri ise dil ve o dilin kullanıldığı çevredir. Bu açıdan Türkçenin yabancı dil olarak öğretiminde kullanılan materyallerin hedef dilin çevresel ve kültürel özelliklerini yansıtması dil öğretimi açısından oldukça önemlidir. Bu önem bağlamında çalışmanın amacı, Türkçeyi yabancı dil olarak öğrenen öğrencilerin okuma becerisini geliştirmesinde kısa hikâyelerdeki mekân unsurunun uygulamalı etkisini incelemektir. Türkçenin yabancı dil olarak öğretiminde edebi türlerden kısa öykünün tercih edilmesinin sebebi, etkinliklerde yapısalcı bir anlayış çerçevesinde öğrencilerin aktif kılınarak hedef dilin öğretiminde tamamlayıcı, bütünleştirici ve yaratıcı konumda olmasıdır. Araştırmada nicel araştırma yöntemlerinden gerçek deneme modelinin son test kontrol gruplu deney desenden faydalanılmıştır. Çalışma grubu, İstanbul Gelişim Üniversitesinde Türkçe hazırlık eğitimi alan B2 seviyesindeki öğrencilerinden oluşmaktadır. Çalışma süreci 7 haftadır. Veri toplama aracı olarak “Anlama Becerisini Ölçen Bir Başarı Testi”, “Mekân Temelli Okuma Etkinlikleri” ve “Etkinlik Sonu Anketi” kullanılmıştır. Elde edilen verilerin analiz edilmesinde SPSS 22 programından yararlanılmıştır. Araştırmada elde edilen bulgulara göre kısa öykülerden tasarlanan mekân odaklı ders içi etkinliklerden yapılan Türkçe öğretiminin okuma becerisi üzerinde anlamlı bir fark yarattığı görülmüştür.