DUYGUSAL TEPKİSELLİK VE ÇOCUKLUK ÇAĞI RUHSAL TRAVMALARI İLE İKİLİ İLİŞKİLERDE GÜVEN İLİŞKİSİNİN İNCELENMESİ

Abstract

Bu araştırmada; duygusal tepkisellik ve çocukluk çağı ruhsal travmalarının ikili ilişkilerde güven ile ilişkisinin incelenmesi amaçlanmıştır. Araştırmada katılımcılar 18-45 yaş aralığında olan romantik bir ilişkiye sahip, nişanlı veya evli olan yetişkinler tarafından oluşmuş ve kolayda örneklem yolu ile seçilmiştir. Araştırmadaki 318 kişiye ait veriler Google Forms aracılığıyla online olarak toplanmıştır. Araştırmada kullanılacak verilerin toplanması amacı ile Demografik Bilgi Formu (DBF), Duygusal Tepkisellik Ölçeği (DTÖ), İkili İlişkilerde Güven Ölçeği (İİGÖ) ve Çocukluk Çağı Ruhsal Travmaları Ölçeği (CTQ) kullanılmıştır. Verilerin analizinde Independent Sample T Test, Mann Whitney U testi, One Way ANOVA testi, Kruskall Wallis testi, Pearson Korelasyon analizi, Spearman korelasyon analizi kullanılmıştır. Araştırma sonucunda elde edilen bulgulara göre çocukluk çağı ruhsal travmaları ile ikili ilişkilerde güven arasında negatif yönde, anlamlı ve oldukça zayıf düzeyde bir ilişki bulunmuştur. Alt boyutlarında ise duygusal istismar, duygusal ihmal ve aşırı koruma ile ikili ilişkilerde güven arasında yine negatif yönde, anlamlı ve zayıf bir ilişki olduğu bulgulanmıştır. Duygusal tepkisellik alt boyutu ile ikili ilişkilerde güven arasında anlamlı ve negatif yönde zayıf bir ilişki saptanmıştır. Kadınların duygusal tepkisellik düzeylerinin erkeklerden daha fazla olduğu bulunmuştur. Erkeklerin kadınlardan daha fazla çocukluk çağı travma deneyimleri oldukları tespit edilmiştir. Kadın ve erkeklerin ikili ilişkilerde güven toplam puanı arasında anlamlı farklılık tespit edilmiştir. Erkeklerin ilişkide güven seviyesinin kadınlara göre daha fazla olduğu bulunmuştur.